Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

FORUM ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ

Epilepsy Detector Application


Epdetect is an accelerometer based mobile phone application that uses advanced signal processing to detect epileptic seizures. It runs on most mobile phones that support SMS messaging, movement detection and GPS position location.
The addition of the seizure detection signal processing enables the phone to function as a wearable seizure detection system, with remote signalling to carers. Epdetect monitors the wearers movements, distinguishing between normal movement and movement associated with a Tonic–clonic seizure. If a seizure is detected, Epdetect will contact and alert your carer with your status and GPS position.

For more information please go to http://www.epdetect.com/index.html

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ

Στόχος η αντιμετώπιση της άγνοιαςγια την επιληψία

Series of Videos about Epilepsy

Ως γυναίκα με επιληψία, μπορώ να κάνω παιδί;

Ναι, στις περισσότερες περιπτώσεις όλα πάνε καλά και δεν αντιμετωπίζονται σοβαρά προβλήματα. Ωστόσο, σε σύγκριση με ένα υγιές άτομο, έχετε σχετικά περισσότερες πιθανότητες να γεννήσετε ένα παιδί με γενετικές ανωμαλίες, τόσο λόγω της πιθανότητας να πάθετε κρίσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όσο και λόγω των φαρμάκων.
Παρ’ όλα αυτά, δεν πρέπει ποτέ να σταματήσετε από μόνη σας να παίρνετε τα φάρμακά σας, καθώς αυτό θα αυξήσει τον κίνδυνο να πάθετε μια κρίση που μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για το παιδί. Αν σχεδιάζετε μια εγκυμοσύνη και πάσχετε από επιληψία, είναι σημαντικό να το συζητήσετε με το γιατρό σας προηγουμένως, για να εξετάσει τη συμπληρωματική λήψη φολικού οξέος. Το φολικό οξύ δίνεται πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, σε συνδυασμό με κάποια είδη φαρμάκων.

Συσκευές προειδοποίησης της επιληψίας και σκυλιά

Δύο νέες απόψεις για να βοηθηθούν τα άτομα με επιληψία βασίζονται στη γνώση ότι ο εγκέφαλος υφίσταται υποκλινικές μεταβολές πριν από την κρίση. Οι ερευνητές ερευνούν σήμερα την πιθανότητα εμφύτευσης μίας συσκευής στον εγκέφαλο, η οποία μπορεί να προειδοποιεί το άτομο για την κρίση και έτσι να πάει σε ασφαλές μέρος προτού αρχίσει η κρίση. Αυτή η συσκευή μπορεί να συνδεθεί με ένα άλλο εμφύτευμα, το οποίο μπορεί να απελευθερώνει μία δόση ενός αντιεπιληπτικού φαρμάκου ή ένα ηλεκτρικό ερέθισμα αμέσως μόλις ανιχνευθεί η ανώμαλη εγκεφαλική δραστηριότητα, προλαμβάνοντας έτσι την εμφάνιση των κρίσεων.

Τα ‘Seizure Alert dogs’ είναι μία παρόμοια ιδέα, που ήδη χρησιμοποιείται. Πρόκειται για σκύλους που έχουν εκπαιδευθεί να αναγνωρίζουν πότε ο ιδιοκτήτης τους πρόκειται να πάθει κρίση (πιθανόν από μία ήπια μεταβολή της φυσικής μυρωδιάς, του τόνου του δέρματος ή από τα μάτια) και να αντιδρούν σε αυτό, περικυκλώνοντας τον ιδιοκτήτη τους, ξαπλώνοντας στο έδαφος ή γαυγίζοντας. Ετσι ο ιδιοκτήτης αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να πάει σε ασφαλές μέρος, όπου να παραμείνει μέχρι να τελειώσει η κρίση. Ο σκύλος μένει μαζί του μέχρι να τελειώσει η κρίση και να δεχθεί την φροντίδα κάποιου. Μερικά σκυλιά εκπαιδεύονται ειδικά προτού μείνουν με άτομο που χειάζεται βοήθεια. Επίσης, μερικές φορές είναι δυνατή η εκπαίδευση του σκύλου του ίδιου του ασθενούς.

Η χειρουργική του εγκεφάλου στη θεραπεία της επιληψίας

Η επέμβαση στον εγκέφαλο μπορεί να εξετασθεί στο 5% περίπου των περιπτώσεων επιληψίας. Εάν η επιληψία προκαλείται από ένα συγκεκριμένο πρόβλημα στον εγκέφαλο, ο χειρουργός μπορεί να αφαιρέσει τη βλάβη ή το παθολογικό σημείο.
Οι γιατροί εξετάζουν την περίπτωση της επέμβασης, όταν όλες οι προσπάθειες για τον έλεγχο των κρίσεων με φάρμακα έχουν αποτύχει. Αυτό διότι η χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο είναι μία μεγάλη και πολύ λεπτή επέμβαση και υπάρχει ο κίνδυνος βλάβης υγιών τμημάτων του εγκεφάλου.
Η επέμβαση στον εγκέφαλο γίνεται εάν:• η φαρμακευτική θεραπεία δεν δρα,
• οι κρίσεις προέρχονται από μία συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου,
• η περιοχή που έχει την βλάβη μπορεί να αφαιρεθεί χωρίς να προκληθεί βλάβη σε άλλες περιοχές,
• δεν υπάρχουν άλλα παθολογικά προβλήματα, που μπορούν να επηρεάσουν την επέμβαση.
Ο επιληπτικός ασθενής που χρειάζεται επέμβαση πρέπει να υποβληθεί σε ειδικές εξετάσεις, ώστε να διαπιστωθεί εάν είναι κατάλληλος για επέμβαση. Αυτές οι εξετάσεις γίνονται σε νοσοκομεία που διαθέτουν ειδικό τμήμα επιληψίας. Σε αυτές περιλαμβάνονται οι απεικονίσεις του εγκεφάλου και η βιντεοτηλεμετρία (βλ. σελίδα 26), ώστε να βρεθεί η εστία της επιληψίας και οι ψυχολογικές εξετάσεις για να τεκμηριωθεί η θέση των τμημάτων του εγκεφάλου που ελέγχουν το λόγο, τη μνήμη και την κίνηση. Αυτό πρέπει να γίνει, ώστε ο χειρουργός να βεβαιωθεί ότι αυτές οι περιοχές δεν θα επηρεαστούν κατά τη διάρκεια της επέμβασης.
Η επέμβαση έχει πλήρη επιτυχία σε περισσότερους από το 70% των ασθενών που υποβάλλονται σε αυτή, αλλά σε ένα μικρό αριθμό ασθενών δεν υπάρχει καμία μεταβολή ή μπορεί ακόμη και να παρατηρηθεί επιδείνωση της επιληψίας. Η εξέλιξη της απεικόνισης με MRI (βλ. σελίδα 26) κάνει πιο εύκολο τον ακριβή εντοπισμό της περιοχής του εγκεφάλου όπου υπάρχει το πρόβλημα και έτσι, η χειρουργική επέμβαση πιθανόν θα γίνει πιο δημοφιλής θεραπευτική επιλογή στο μέλλον.

Ανεπιθύμητες ενέργειες

Ολα τα φάρμακα μπορούν να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες, ακόμη και η ασπιρίνη ή η παρακεταμόλη, που παίρνετε για ένα απλό κρυολόγημα. Τα πρώτα αντιεπιληπτικά φάρμακα είχαν πολύ δυσάρεστες ανεπιθύμητες ενέργειες. Φάρμακα, όπως η φαινοβαρβιτάλη και η φαινυτοΐνη χρησιμοποιούνταν ευρέως πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά αυτά τα ‘παλαιότερα’ φάρμακα έχουν περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες από τα φάρμακα που κυκλοφόρησαν τα τελευταία 10 με 20 χρόνια. Οι γιατροί συνήθως χορηγούν πρώτα τα νεότερα φάρμακα και εάν αυτά δεν δράσουν τότε επιλέγουν τα παλαιότερα. Επίσης, μπορεί να δοκιμάσουν φάρμακα που κυκλοφορούν από τη δεκαετία του 1960 ή του 1970, όπως το βαλπροϊκό ή η καρβαμαζεπίνη, τα οποία έχουν συνήθως λιγότερες παρενέργειες από τα παλαιότερα, αλλά κάπως περισσότερες από τα νεότερα φάρμακα.
Μερικοί ασθενείς δεν παρουσιάζουν καμία ανεπιθύμητη ενέργεια από τα αντιεπιληπτικά φάρμακα. Άλλοι εμφανίζουν ήπια προβλήματα, τα οποία υποχωρούν ή εξαφανίζονται μετά από μερικές εβδομάδες. Για παράδειγμα, πολλοί ασθενείς με επιληψία αναφέρουν ότι στην αρχή τα φάρμακα τους προκαλούν υπνηλία, αλλά αυτή υποχωρεί όταν ο οργανισμός τους συνηθίσει το φάρμακο. Ορισμένοι ασθενείς εμφανίζουν αλλεργική αντίδραση στα φάρμακα, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε κνησμώδες, πιθανόν σοβαρό δερματικό εξάνθημα. Σπάνια, μία αλλεργική αντίδραση μπορεί να προκαλέσει ηπατικά ή νεφρικά προβλήματα.
Η εμφάνιση ανεπιθύμητων ενεργειών είναι πιο πιθανή, όταν το φάρμακο ξεκινά σε υψηλές δόσεις, εάν η δόση αυξάνεται πολύ γρήγορα ή εάν το άτομο πρέπει να παίρνει ταυτόχρονα δύο ή περισσότερα αντιεπιληπτικά φάρμακα. Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες είναι η ζάλη, η υπνηλία, η δυσκολία συγκέντρωσης, η κεφαλαλγία και τα προβλήματα από το στομάχι. Λιγότερο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες είναι η υπερτροφία των ούλων, η ακμή, η αύξηση του βάρους, η υπερτρίχωση, η πτώση των μαλλιών, η υπερκινητικότητα (σε παιδιά), η κατάθλιψη ή ακόμη και η ψύχωση, ένα σοβαρό ψυχιατρικό πρόβλημα. Αυτές οι ανεπιθύμητες ενέργειες είναι πιο συχνές σε άτομα που παίρνουν τα φάρμακα, ιδίως τα παλαιότερα, για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Εάν οι ανεπιθύμητες ενέργειες δεν είναι ανεκτές, ο γιατρός μπορεί να ελαττώσει τη δόση ή να αλλάξει το φάρμακο. Μερικοί ασθενείς προτιμούν να ανέχονται τις ήπιες ανεπιθύμητες ενέργειες, επειδή θεωρούν ότι αυτό είναι καλύτερο από το να κάνουν κρίσεις. Από την άλλη πλευρά, ορισμένοι ασθενείς, ιδίως εκείνοι που δεν κάνουν πολλές κρίσεις θεωρούν ότι οι ανεπιθύμητες ενέργειες τους κάνουν να αισθάνονται χειρότερα από τις κρίσεις και έτσι, δεν επιθυμούν να παίρνουν φάρμακο. Σε μερικές περιπτώσεις, μετά τη δοκιμή διαφόρων φαρμάκων χωρίς αποτέλεσμα, μερικοί ασθενείς παραιτούνται από την προσπάθεια να βρουν το ‘κατάλληλο’ φάρμακο.

Πως θα βρείτε τον καλύτερο τρόπο πρόληψης των κρίσεων

Δεν υπάρχει θεραπεία για την επιληψία, αλλά τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν πλέον πολλά αντιεπιληπτικά φάρμακα, τα οποία μπορούν να ελέγξουν την κατάσταση και να εμποδίσουν την εμφάνιση των κρίσεων. Στο 60 - 70% περίπου των επιληπτικών ατόμων, η θεραπεία με ένα φάρμακο ελέγχει πλήρως τις κρίσεις. Σε ένα άλλο 10%, ο συνδυασμός δύο φαρμάκων είναι αποτελεσματικός. Μερικοί ασθενείς από το υπόλοιπο 20 - 30% επιλέγουν να μην πάρουν φάρμακο, πιθανόν επειδή οι κρίσεις τους εμφανίζονται πολύ σπάνια είτε επειδή προτιμούν να αποφύγουν τις ανεπιθύμητες ενέργειες. Σε μερικά άτομα, των οποίων η επιληψία δεν ελέγχεται με φάρμακα, μία εναλλακτική δυνατότητα είναι πλέον η χειρουργική επέμβαση. Η εξέλιξη της έρευνας θα οδηγήσει στην ανακάλυψη νέων θεραπειών. Όλα αυτά δηλώνουν ότι το να έχει κανείς επιληψία σήμερα είναι τελείως διαφορετικό από ό,τι ήταν στο παρελθόν.