Η Επιληψία δεν Είναι Επιλήψιμη, Ευρωπαϊκή Ημέρα Επιληψίας 14/2 από την Π.Σ.Α.Μ.Ε

Το Πανελλήνιο Σωματείο Ατόμων με Επιληψία (Π.Σ.Α.Μ.Ε.) διοργάνωσε στις 14/2/11, Ευρωπαϊκή Ημέρα Επιληψίας, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50), στην αίθουσα "Αντώνης Τρίτσης" και ώρα 18:30- 21:00 εκδήλωση με θέμα: "Η Επιληψία δεν Είναι Επιλήψιμη". Το θέμα καλύφθηκε από ειδικούς επιστήμονες.

Η επιληψία είναι μια κοινή και αρκετά συχνή νευρολογική και όχι ψυχιατρική πάθηση, όπως δυστυχώς συχνά θεωρείται. Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα οι πάσχοντες είναι περίπου 100.000 - 120.000.

Παρά την αξιοσημείωτη επιστημονική πρόοδο στη διάγνωση και αντιμετώπιση της νόσου, οι -από αιώνες- βαθειά ριζωμένες στρεβλές αντιλήψεις για τη φύση της (π.χ., οι αντιεπιστημονικοί ισχυρισμοί περί "δαιμονισμού" ή "σεληνιασμού") εξακολουθούν να καθορίζουν τη στάση της κοινωνίας, που την αντιμετωπίζει κυριολεκτικά σαν μια "κατάρα". Έτσι, καταλήγει το κυριότερο πρόβλημα των πασχόντων και του περίγυρού τους να μην είναι η ίδια η πάθηση, αλλά οι επιπτώσεις της λανθασμένης και, ταυτόχρονα, μηδαμινής πληροφόρησης της κοινωνίας σχετικά με το θέμα.

Εξαιτίας των διαστρεβλώσεων, οι πάσχοντες που καλύπτονται απολύτως απ΄ τα φάρμακα επιλέγουν να αποκρύπτουν την ύπαρξη της πάθησης, φοβούμενοι την απόρριψη. Έτσι, υπομένουν αβοήθητοι και σιωπηλοί στο σχολείο, τη δουλειά, τις εξετάσεις κ.λπ. τις δυσκολίες που συνεπάγεται η πάθηση και η αντιεπιληπτική αγωγή. Παράλληλα, όσοι πάσχουν από φαρμακοανθεκτική μορφή επιληψίας, αδυνατώντας να το κρύψουν, αντιμετωπίζουν μια ζοφερή πραγματικότητα. Συχνότατα, άτομα καθ΄ όλα ικανά να εργαστούν και να έχουν κοινωνικές σχέσεις, αποσύρονται στα σπίτια τους, αφού το μήνυμα που λαμβάνουν σχεδόν από παντού είναι πως αξίζουν λιγότερο κι έχουν μειωμένες δυνατότητες και δικαιώματα σε σχέση με τους υπολοίπους.

Παράλληλα, η Πολιτεία επιδεικνύει αδιαφορία και αδράνεια: α) απουσία ολοκληρωμένου κέντρου διάγνωσης και αντιμετώπισης της επιληψίας στον ελλαδικό χώρο, κατά τα πρότυπα των σύγχρονων συστημάτων υγείας, β) παντελής έλλειψη συμβουλευτικών σταθμών και νομοθετικού προστατευτικού πλαισίου γ) πρωτοβουλιών για ενημέρωση του κοινού δ) εξασφάλιση απασχόλησης και ε) ανάπτυξη δομών ψυχοκοινωνικής υποστήριξης των ατόμων με επιληψία και των συγγενών τους.

Το Π.Σ.Α.Μ.Ε. δημιουργήθηκε για να αγωνιστεί για την ουσιαστική αλλαγή αυτής της απαράδεκτης κατάστασης. Διεκδικούμε το τέλος του στιγματισμού και αποκλεισμού των ατόμων με επιληψία και την πλήρη και ισότιμη κοινωνική τους ένταξη.

Το Δ.Σ. του Πανελληνίου Σωματείου Ατόμων με Επιληψία.

Έδρα: Σαπφούς 21

Καλλιθέα Τ.Κ. 176 75

Κάθε Τρίτη: 18:00 - 20:30

Tηλ: 210 9524869

Email: psame@hotmail.gr

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελληνίου Σωματείου Ατόμων με Επιληψία ευχαριστεί θερμά για την υποστήριξή τους στη διοργάνωση της εκδήλωσης: το Δήμο Αθηναίων και την εταιρεία UCB.

http://www.healthpages.gr/portal/page/portal/1535/Fullstory?ArticleID=1293

Ο δυσανάλογος και αδικαιολόγητος φόβος της κοινωνίας για την επιληψία και την επιληπτική κρίση χειραγωγεί και τον πάσχοντα και τον περίγυρό του και καθορίζει στάσεις και συμπεριφορές ζωής. «Η κοινωνία οφείλει επιτέλους ν' ανοίξει τα μάτια της και να δει την πραγματικότητα έτσι ακριβώς όπως είναι», λένε τα μέλη του Πανελλήνιου Σωματείου Ατόμων με Επιληψία, Σαπφούς 21, τηλ.: 210-9524869, 6979 989693. Το σωματείο συστάθηκε το 2009. Τακτικό μέλος μπορεί να γίνει κάθε άτομο που αποδεδειγμένα πάσχει από επιληψία καθώς και συγγενείς έως δευτέρου βαθμού.

Επιληψία και ζωή

Δεδομένου ότι η επιληψία ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό με τα φάρμακα, η ζωή του ασθενούς δεν επηρεάζεται σημαντικά.

Σε ό,τι αφορά την απασχόληση, ορισμένα επαγγέλματα και ορισμένα εργασιακά περιβάλλοντα, όπως για παράδειγμα η απασχόληση σε βαριά μηχανήματα, παρουσιάζουν πράγματι κίνδυνο. Υπάρχει όμως ένα τεράστιο φάσμα εργασιακών συνθηκών όπου η επιληψία δε δημιουργεί καθόλου πρόβλημα ή σε ελάχιστο βαθμό.

Η επιληψία δεν πρέπει να επηρεάζει τα ενδιαφέροντα των ατόμων όσον αφορά τον αθλητισμό και τη σωματική άσκηση.

Μπορεί κανείς να ασχοληθεί με τα περισσότερα αθλήματα, εκτός από αυτά όπου η επιληψία θα μπορούσε να επηρεάσει σοβαρά την ασφάλεια του ή την ασφάλεια των γύρω του.

Οι επιληπτικές κρίσεις μπορούν να συμβούν λόγω έλλειψης ύπνου. Πρέπει ο τακτικός ύπνος να γίνει ουσιώδες τμήμα της καθημερινής ζωής του ασθενή.

Προσοχή χρειάζεται με το αλκοόλ, γιατί μπορεί να αλληλεπιδράσει με τα φάρμακα που παίρνει κανείς. Επιπλέον, υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να προκαλέσει σπασμούς. Τα τεστ δείχνουν ότι το 20% των αλκοολικών ανδρών και το 10% των αλκοολικών γυναικών πάνω από τα 25, εμφανίζουν "μεγάλους" σπασμούς, συνήθως 12 με 48 ώρες μετά την διακοπή του αλκοόλ.

Η επιληψία δεν εμποδίζει στο να φέρει κανείς στον κόσμο φυσιολογικά και υγιή παιδιά. Αν προγραμματίζετε εγκυμοσύνη, μιλήστε πρώτα στο γιατρό σας, δεδομένου ότι μπορεί να χρειάζεται να γίνουν ορισμένες αναπροσαρμογές στα φάρμακά σας ώστε να ελαχιστοποιήσετε κάθε κίνδυνο για το έμβρυο. Μην αλλάξετε τα φάρμακά σας, εκτός αν αυτές είναι οι οδηγίες του γιατρού σας.

Πηγή : specialeducation.gr

The Ketogenic Diet in the Treatment of Childhood Epilepsy | Neurology

The Ketogenic Diet in the Treatment of Childhood Epilepsy Neurology

Absence Seizure

6ο Πανελλήνιο Συνέδριο Επιληψίας (6th Pan-Hellenic Congress on Epilepsy)

Start: 06/24/2011



End: 06/26/2011


Θεσσαλονίκη


The Met Hotel


Tel.: +30 210 6889130,


Fax: +30 210 6844777


Email: epilepsycongress@candc-group.com


http://www.epilepsycongress.gr/

Ψυχολογικές επιπτώσεις και αξιολόγηση της ποιότητας ζωής ασθενών

Υπολογίζεται, πως αριθμός άνω των 50 εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως πάσχει από Επιληψία(30-100/100.000 άτομα πληθυσμού). Στην πλειοψηφία των ασθενών αυτών, η διάγνωση της νόσου έχει τεθεί από την παιδική ηλικία με αποτέλεσμα οι ασθενείς αυτοί να λαμβάνουν καθημερινώς αγωγή με αντιεπιληπτικά φάρμακα για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Η μεγάλη δοσολογία των χορηγούμενων αντιεπιληπτικών φαρμάκων και η αναγκαιότητα για χρόνια θεραπευτική αγωγή προκαλεί στους πάσχοντες από τη νόσο αυτή, επιπτώσεις, τόσο σε νοητικό, όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Σε ερωτηματολόγιο που υπεβλήθη σε 300 Νευρολόγους το 2001 στο Ευρωπαϊκό συνέδριο Επιληπτολογίας, οι ερωτηθέντες αξιολόγησαν την νοητική κατάσταση ασθενών που λαμβάνουν χρόνια αντιεπιληπτική αγωγή ως μείζονος σημασίας. Ποσοστό άνω του 75% των ερωτηθέντων ιατρών δήλωσαν ευθαρσώς, πως θα τροποποιούσαν μια αγωγή με φάρμακα που ρυθμίζουν μεν τις κρίσεις αλλά συγχρόνως έχουν αρνητική επίπτωση στη νοητική ικανότητα των ασθενών τους. Από μελέτες που έχουν δημοσιευθεί στην παγκόσμια ιατρική βιβλιογραφία προκύπτει πως τα αντιεπιληπτικά φάρμακα έχουν ως συχνή παρενέργεια τους την έκπτωση της πρωτίστως φυσιολογικής νοητικής ικανότητας ασθενών που πάσχουν από (Ε).

Ο όρος Επιληψία εμφανίσθηκε στη Γαλλική γλώσσα το 1503. Σχηματίστηκε από τη γαλλική λέξη ΄΄epilepsia'' που προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα "επιλαμβάνειν'' και ερμηνεύεται ως καταλαμβάνω, προσβάλλω αιφνιδίως. Ο όρος Επιληψία περιλαμβάνει μια ομάδα διαταραχών με ποικίλη αιτιολογία, συμπτωματολογία, χρονική διάρκεια, θεραπευτική αντιμετώπιση και πρόγνωση. Η ποιότητα ζωής ασθενών με (Ε) επηρεάζεται άμεσα από τις παραμέτρους που μόλις αναφέρθησαν. Συχνά συναντάται το φαινόμενο να υποβαθμίζεται η επίδραση της (Ε) στην καθημερινή δραστηριότητα και στην ποιότητα ζωής των πασχόντων από αυτή, από ιατρικό, παραϊατρικό προσωπικό αλλά και από τους ιδίους τους ασθενείς. Στην πλειοψηφία των ασθενών έχει επιτευχθεί ρύθμιση της θεραπείας και έλεγχος των (Ε) κρίσεων. Παρόλα αυτά ποσοστό άνω του 25% ασθενών πασχόντων από (Ε) εκδηλώνουν συχνά κρίσεις παρά την φαρμακευτική αγωγή που τους χορηγείται, έχοντας να αντιμετωπίσουν παράλληλα με τις επιπτώσεις των κρίσεων και τις παρενέργειες της θεραπείας. Η ποιότητα ζωής των ασθενών αυτών επηρεάζεται σαφώς. Πολλοί παράγοντες είναι αυτοί που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής των ασθενών με (Ε). Ασθενείς αναφέρουν ως μείζονες παράγοντες που υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής τους, την έκπτωση της νοητική τους ικανότητας συνεπεία της θεραπείας, τον φόβο και το άγχος, τον περιορισμό της καθημερινής φυσικής τους δραστηριότητος και τέλος το κοινωνικό στίγμα του ανθρώπου που πάσχει από (Ε). Από τη μελέτη Fischer et al, προκύπτει πως το 45% του συνόλου των ερωτηθέντων ασθενών ιεράρχησε τον φόβο και το άγχος συνεπεία της νόσου, ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν καθημερινά. Οι ασθενείς της παραπάνω μελέτης απέδωσαν το φόβο και το άγχος τους στη σκέψη ότι μπορεί ακόμα και να πεθάνουν κατά τη διάρκεια μίας κρίσης, στην πιθανότητα να χάσουν τους φίλους τους, το δίπλωμα οδηγήσεως τους ή την εργασία τους. Από μελέτες προκύπτει πως η βαρύτητα και η συχνότητα των (Ε) κρίσεων είναι επίσης στενά συνδεδεμένη με υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των ασθενών πασχόντων από (Ε). Αναπάντητο παραμένει το ερώτημα, του αν δηλαδή ο καλός έλεγχος και η ρύθμιση των (Ε) κρίσεων από τη χορηγούμενη αντιεπιληπτική αγωγή, συνεπάγεται τις κατά αραιά διαστήματα εμφανιζόμενες κρίσεις και τις ελάχιστες δυνατές φαρμακευτικές παρενέργειες, ή τη δυνατότητα των ασθενών να ζουν την καθημερινότητα τους με τον τρόπο που αυτοί επιθυμούν. Πολύ συχνά οι ασθενείς δέχονται την παραίνεση από ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό να μην συμμετέχουν πλέον σε δραστηριότητες που προ της διαγνώσεως της νόσου συμμετείχαν. Η απομάκρυνση τους από τις δραστηριότητες αυτές διακυβεύει την ισορροπία της ψυχικής τους υγείας και την περαιτέρω διατήρηση και ανάπτυξη των κοινωνικών τους επαφών

http://www.encephalos.gr/full/40-3-07g.htm

Oμοιοπαθητική: Mια σύντομη ενημέρωση για τις δυνατότητες και τις προοπτικές της.

Ποιες είναι οι ασθένειες που η ομοιοπαθητική βρίσκει τις πιο αποτελεσματικές εφαρμογές της

Eδώ θα πρέπει να πούμε ότι δεν έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο και οι γιατροί, που την εφαρμόζουν, δεν είναι και οι ίδιοι βέβαιοι για τις δυνατότητές της. Έτσι πολλές φορές υπερεκτιμούν την ικανότητά τους να θεραπεύσουν και άλλες φορές καταφεύγουν σε χημικά φάρμακα, εκεί που θα μπορούσαν να δώσουν λύση με την ομοιοπαθητική, εάν είχαν τις σωστές γνώσεις. Tο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα να πάρουν οι γιατροί μια ολοκληρωμένη και σωστή γνώση. Mια τέτοια εκπαίδευση απαιτεί πολύχρονη προσπάθεια εκ μέρους του γιατρού, σχεδόν ισότιμη και ισόχρονη με αυτήν που έκανε τα έξι πρώτα χρόνια της βασικής του εκπαίδευσης. Eάν μάλιστα ένας γιατρός ξεκινήσει την εκπαίδευση του στην ομοιοπαθητική, μετά δέκα χρόνια που απαιτούνται για να πάρει και μια ειδικότητα, τότε έχει κουραστεί ήδη πολύ για να μπορέσει να αφομοιώσει μια καινούρια γνώση με νέα δεδομένα. Aυτός είναι ο λόγος που οι καλύτεροι ομοιοπαθητικοί υπήρξαν πάντα αυτοί που αφιέρωσαν τον χρόνο τους στην εκμάθηση της ομοιοπαθητικής αμέσως μετά τις βασικές τους σπουδές και δεν ασχολήθηκαν με άλλη ειδικότητα. Εάν τώρα υποθέσουμε ότι έχει γίνει σωστά η εκπαίδευση, αυτοί οι γιατροί μπορούν να αντιμετωπίσουν τις παρακάτω ασθένειες που συναντώνται συχνότερα στην καθημερινή πράξη. Xρόνιες κεφαλαλγίες, ημικρανίες, ιλίγγους, petit Mal, ιγμορίτις και μετωπιαία κολπίτις, αλλεργική ρινίτις, βρογχικό και αλλεργικό άσθμα, γαστρίτις, γαστρεντερικές διαταραχές, ηπατίτιδες, ηπατικές βλάβες, λιπώδης εκφύλισις του ήπατος, λιπώδης διήθησις του ήπατος, χολοκυστίτιδες, έλκος δωδεκαδάκτυλου, ευερέθιστο κόλο, σπαστική και ελκώδης κολίτις, χρόνιες επιπεφυκίτιδες, ωτίτιδες, νεανική ακμή, ατοπική δερματίτις , νευροδερματίτις, νευραλγία τριδύμου, μεσοπλεύριος νευραλγία, έρπη ζωστήρα, αυχενικό σύνδρομο, οσφυαλγίες, οσφυοισχυαλγίες, μυαλγίες, κακώσεις μυϊκών ινών και τενόντων από ατυχήματα, γυναικολογικές παθήσεις, μαστίτιδες, ενδομητρίωση, στειρότητα, προεμμηνορρυσιακό σύνδρομο, κυστίτιδες, ακράτεια ούρων, προστατίτιδες, ανωμαλίες σπέρματος, αγχώδεις και φοβικές νευρώσεις, αναιμίες (όχι μεσογειακή ), ADD, κτλ O κατάλογος είναι πραγματικά μεγάλος και δεν μπορεί να αναφερθεί με λεπτομέρειες δεδομένου ότι μια πάθηση από αυτές που αναφέρονται μπορεί να είναι μια μόνο έκφανση μιας βαθύτερης παθολογίας.

O τύπος των παθήσεων που αναφέρονται πιο κάτω έχουν δυνατότητα θεραπείας τους μόνο εάν ξεκινήσει αγωγή στην πολύ αρχική τους φάση.

Σκλήρυνση κατά πλάκας, grand Mal, οξέα ψυχωτικά επεισόδια, ψωρίαση, νόσοι του κολλαγόνου, σακχαρώδης διαβήτης, ενδαρτηρίτιδες, Πάρκινσον, καλοήθης μυαλγική εγκεφαλομυελίτις ή σύνδρομο χρόνιας κοπώσεως. Όλες αυτές οι πάρα πάνω κατηγορίες ασθενειών για να υποστραφούν σε ένα ποσοστό που μπορεί να φτάνει μέχρι και το 60%, απαιτούν έναν πολύ έμπειρο και καλά καταρτισμένο ομοιοπαθητικό γιατρό.

http://www.homeopathy.gr/homeopathy/homeopathy_explained.html

Εφημερεύοντα Νοσοκομεία και Φαρμακεία

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ
http://www.yyka.gov.gr/articles/citizen/efhmeries-nosokomeiwn/68-efhmeries-nosokomeiwn-attikhs

ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ
http://www.fsa.gr/%ce%95%cf%86%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%b5%cf%82%ce%a6%ce%b1%cf%81%ce%bc%ce%b1%ce%ba%ce%b5%ce%af%cf%89%ce%bd/tabid/95/default.aspx

23ο τεύχος του περιοδικού της Ε.Σ.Α.μεΑ. «Θέματα Αναπηρίας (Νοέμβριος - Δεκέμβριος - Ιανουάριος 2010-2011)

http://www.esaea.gr/files/documents/T23_.pdf

Η Επιληψία δεν Είναι Επιλήψιμη, Ευρωπαϊκή Ημέρα Επιληψίας 14/2, από την Π.Σ.Α.Μ.Ε (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΕΠΙΛΗΨΙΑ)

Στο περιθώριο οι επιληπτικοί στην Ελλάδα

Ρεπορτάζ: Μάρθα Καϊτανίδη

Στο περιθώριο ζουν οι Έλληνες που πάσχουν από επιληψία αφού, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, αισθάνονται απομονωμένοι και στιγματισμένοι.

Υπολογίζεται ότι στη χώρα μας περισσότεροι απο 100.000 πολίτες πάσχουν από τη συγκεκριμένη νόσο και, παρ΄ ότι ειδικοί τονίζουν πως πρόκειται για μία από τις πιο κοινές νευρολογικές παθήσεις, η επιληψία συνεχίζει να αντιμετωπίζεται ως... σεληνιασμός.

Όπως μάλιστα προκύπτει από μελέτη που διεξήχθη στο Ειδικό Ιατρείο Επιληψιών και Μονάδα Καταγραφής Κρίσεων του Νευρολογικού Τμήματος του Νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς», που κρατά αρχείο περισσοτέρων από 3.000 περιστατικών, οι ασθενείς βιώνουν καθημερινά το αίσθημα της αβεβαιότητας για το εάν θα μπορέσουν να κάνουν οικογένεια, να βρουν εργασία και να κάνουν μια υγιή σχέση που θα έχει διάρκεια στον χρόνο.

«Σήμερα, έως 70% των ασθενών ελέγχονται πλήρως με την κατάλληλη φαρμακευτική θεραπεία, ενώ σημαντική πρόοδος έχει επιτευχθεί στη χειρουργική αντιμετώπιση εκείνων των ασθενών που δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική αγωγή. Παρά ταύτα όμως σημαντικές ψυχο-κοινωνικές επιπτώσεις στους πάσχοντες από την “ιερά νόσο”, με σημαντικότερη την περιθωριοποίησή τους αποτελούν ένα πεδίο όπου πολλά χρειάζεται ακόμα να γίνουν», επισημαίνει ο υπεύθυνος του Ιατρείου Επιληψιών του νοσοκομείου κ. Στέλιος Γιαννακόδημος.

Πάνω από 100.000 πάσχοντες στην Ελλάδα

Χιλιάδες χρόνια πριν, εντοπίζονται οι πρώτες αναφορές στη συγκεκριμένη πάθηση. Κείμενο του 2.000 π.Χ. δείχνει πως πιστευόταν ότι οι πάσχοντες ‘καταλαμβάνονταν’ από δαίμονες. Δεν είναι άλλωστε τυχαίος ο όρος ‘δαιμονισμένος’ που, δυστυχώς, διατηρείται έως σήμερα. Με βάση, λοιπόν, τη συγκεκριμένη εξήγηση, οι ιερείς ήταν αυτοί που καλούνταν να αντιμετωπίσουν την επιληψία χρησιμοποιώντας προσευχές ή ‘μάγια’. Στη συνέχεια, περίπου το 400 π.Χ., εμφανίστηκαν σημαντικοί γιατροί, όπως ο Έλληνας Ιπποκράτης, που αμφισβήτησαν τη μεταφυσική προέλευση της ‘ιεράς νόσου’, όπως είχε ονομαστεί. Αντιθέτως, υποστήριξαν ότι επρόκειτο απλώς για μια δυσλειτουργία του εγκεφάλου.

Δυστυχώς, όμως, την εποχή του Μεσαίωνα κυριάρχησε η θεωρία του ‘σατανικού πνεύματος’, με αποτέλεσμα οι πάσχοντες να θεωρούνται ‘μάγοι’ και συνεπώς να οδηγούνται στην πυρά. Τελικά, η αποδοχή από επιστήμονες της άποψης ότι η επιληψία είναι απλώς μία διαταραχή του εγκεφάλου γίνεται περίπου προς το τέλος του 19ου αιώνα. Αναμφισβήτητα, η ιατρική επιστήμη, από τότε έως τις μέρες μας, έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο ως προς τη διάγνωση και τη θεραπεία της πάθησης.

Στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 100.000 πάσχοντες. Περίπου το 70% των ασθενών καλύπτεται απολύτως λαμβάνοντας κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Ταυτόχρονα, βέβαια, περισσότεροι από 1 στους 3 καλύπτονται μερικώς ή/ και παρουσιάζουν ανεπιθύμητες ενέργειες από τα φάρμακα.

Σήμερα, παρά την επιστημονική πρόοδο που συνεχίζεται, η επιληψία σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο εξακολουθεί να διατηρεί διογκωμένες και διαστρεβλωμένες διαστάσεις, σαν να πρόκειται κυριολεκτικά για μια ‘κατάρα’. Έτσι, καταλήγει το κυριότερο πρόβλημα των πασχόντων και του περίγυρού τους να μην είναι αυτή καθ’ αυτή η πάθηση, αλλά οι επιπτώσεις της λανθασμένης και ταυτόχρονα ελάχιστης πληροφόρησης της κοινωνίας σχετικά με το θέμα. Για παράδειγμα, θεωρείται διαστρεβλωμένα ότι η επιληψία είναι ψυχιατρική πάθηση, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μία νευρολογική δυσλειτουργία.

Εξαιτίας των τόσο λανθασμένων εντυπώσεων, οι πάσχοντες που καλύπτονται απολύτως από τα φάρμακα επιλέγουν να μη γνωστοποιούν την ύπαρξη της ασθένειας στον περίγυρό τους φοβούμενοι την απόρριψη. Από την άλλη, όσοι εξακολουθούν να έχουν κρίσεις, καθώς αδυνατούν να το κρύψουν, αντιμετωπίζουν τρομερές δυσκολίες και ως μαθητές και ως εργαζόμενοι και σε σχέση με την κοινωνική και προσωπική τους ζωή. Πάρα πολύ συχνά, ακόμα κι ενώ είναι ικανοί να εργαστούν και φυσικά να έχουν κοινωνικές σχέσεις, κρύβονται στα σπίτια τους, μια και το μήνυμα που λαμβάνουν σχεδόν από παντού είναι πως αξίζουν λιγότερο κι έχουν μειωμένες δυνατότητες και δικαιώματα σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους. Το ίδιο μήνυμα εκπέμπεται και από την Πολιτεία, που δεν έχει πάρει κανένα μέτρο για τη δημιουργία ενός προστατευτικού πλαισίου για όσους ανθρώπους με επιληψία το χρειάζονται.

Ο δυσανάλογος και αδικαιολόγητος φόβος της κοινωνίας για την επιληψία και την επιληπτική κρίση χειραγωγεί και τον πάσχοντα και τον περίγυρό του και καθορίζει στάσεις και συμπεριφορές ζωής. Είναι αποδεδειγμένο ότι ο φόβος που προκαλείται από την άγνοια και την προκατάληψη οδηγεί στην απόρριψη και περιθωριοποίηση των ανθρώπων που ξεφεύγουν από τους συνηθισμένους κανόνες.

Τα άτομα με επιληψία μπορεί να ξεφεύγουν από τον κανόνα, δεν παύουν όμως να είναι άνθρωποι με ανάγκες, ικανότητες, όνειρα και συναισθήματα όπως όλοι οι άλλοι.

Follow this blog

Follow this blog