ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΗΨΙΑ;
Αναρωτηθήκατε ποτέ πως ο εγκέφαλος δίνει την εντολή στους μύς για το τι πρέπει να κάνουν; Είτε το πιστεύετε είτε όχι, ο εγκέφαλος στέλνει στους μύς ηλεκτρικά σήματα, μέσα από τα νεύρα. Τι γίνεται όμως σε περίπτωση που υπάρξει κάποια ανωμαλία στα κύματα που στέλνονται;
Αυτό που συμβαίνει σε κάποιους ανθρώπους είναι κάποτε να στέλνονται τόσα πολλά σήματα ταυτόχρονα ώστε οι μύς τους να συσπώνται και να χαλαρώνουν πάρα πολύ γρήγορα χωρίς να μπορούν να το ελέγξουν. Μπορεί να πέσουν στο πάτωμα, να κάνουν εμετούς και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις λιποθυμούν.
Ένα τέτοιο περιστατικό ονομάζεται επιληπτική κρίση και αν σημειώνονται τακτικά τέτοιες κρίσεις σε ένα άτομο, τότε λέμε πως πάσχει από επιληψία.
Παλιά οι άνθρωποι πίστευαν ότι κάποιος θα μπορούσε να καταπιεί τη γλώσσα όταν πάθαινε μια επιληπτική κρίση. Αυτό δεν είναι αλήθεια.
Συνήθως αυτές οι κρίσεις διαρκούν λίγα λεπτά αλλά κάποτε μπορεί να διαρκέσουν και περισσότερο. Αν και μας φαίνεται περίεργο, συνήθως δεν είναι επίπονες για το ίδιο το άτομο αφού πολλές φορές ούτε καν θυμάται τι έγινε μετά από μια κρίση.
Οι περισσότερες κρίσεις συμβαίνουν χωρίς προειδοποίηση. Μερικοί έχουν κάποια αισθήματα που είναι περίεργα και που κατά κάποιο τρόπο προειδοποιούν για την κρίση που έρχεται. Τετοια αισθήματα μπορεί να είναι μια παράξενη μυρωδιά ή γεύση ή ακόμη μια αναστάτωση στο στομάχι.
Τι ακριβώς προκαλεί αυτή την ανωμαλία που συμβαίνει στον εγκέφαλο; Στον κάθε άνθρωπο, οι λόγοι που παθαίνει τέτοιες κρίσεις είναι διαφορετικοί. Σε κάποιον για παράδειγμα που έχει προδιάθεση, η έλλειψη ύπνου μπορεί να προκαλέσει επιληπτική κρίση. Σε άλλους με προδιάθεση, το να παίζουν παιγνίδια βίντεο είναι αιτία που μπορεί να προκαλέσει κρίση.
Η επιληψία εμφανίζεται συνήθως πριν τα 15 ή μετά τα 65 χρόνια και μπορεί να την πάθει ο καθένας μας, ανεξαρτήτως φύλου ή χρώματος. Πολύ σημαντικό είναι να ξέρετε πως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΗ! Αν λοιπόν έχετε κάποιον γνωστό ή φίλο ο οποίος αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα, ΝΑΙ μπορείτε να συνεχίζετε να μιλάτε μαζί του.
Τα άτομα που έχουν αυτή την ασθένεια, δεν είναι καθόλου διαφορετικά από εμάς. Πολλά από αυτά παίρνουν φάρμακα με τα οποία μπορούν να ελέγχουν τις κρίσεις τους.
Μπορούν να κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα με εμάς, απλά πρέπει να είναι λίγο πιο προσεκτικοί, ας πούμε στους χώρους όπου βρίσκονται. Δηλαδή πρέπει να προνοούν ώστε σε περίπτωση που πάθουν μια κρίση, να μην βρίσκονται σε κάποιο χώρο που να τους θέσει σε κίνδυνο, π.χ. σε μια βεράντα σε μεγάλο ύψος, μόνοι στη θάλασσα ή στο μπάνιο.
Σπασμοί επιληψίας: Τι πρέπει να κάνετε όταν κάποιος παθαίνει σπασμούς;
Σε περίπτωση που ασθενής παρουσιάζει σπασμούς, είναι καλό να απομακρύνονται οποιαδήποτε έπιπλα ή αντικείμενα τα οποία βρίσκονται κοντά του.
Οι σπασμοί που παρατηρούνται στην επιληψία, οφείλονται σε παθολογική, ταυτόχρονη δραστηριότητα νευρώνων του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Ο ασθενής δυνατό να έχει λίγη ή καθόλου αίσθηση του τι συμβαίνει. Μπορεί να παρατηρούνται αθέλητες κινήσεις όλων των μελών του σώματος. Κάποτε οι σπασμοί είναι πιο ήπιοι και περιορίζονται μόνο σε μερικές συσπάσεις σε ένα μέλος.
Συχνά οι επιληπτικοί ασθενείς όταν έχουν σπασμούς, παρουσιάζουν ακράτεια ούρων ή κοπράνων και δαγκώνουν τη γλώσσα τους.
Η θέα ενός ασθενούς που παρουσιάζει σπασμούς είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. Στους ανθρώπους που βλέπουν μια επιληπτική κρίση, δημιουργούνται έντονα αισθήματα. Νιώθουν την επιτακτική ανάγκη να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν τον ασθενή. Πολλοί πιστεύουν ότι εάν βάλουν ένα αντικείμενο στο στόμα του ασθενούς με γενικευμένους σπασμούς, όπως για παράδειγμα ένα κουτάλι, αυτό θα το βοηθήσει να μην δαγκώσει ή ακόμη να μην καταπιεί τη γλώσσα του.
Είναι όμως αυτός ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσουμε κάποιο που παθαίνει σπασμούς;
Η θεραπεία της επιληψίας περιλαμβάνει διάφορα φάρμακα. Πολύ σπάνια σε ανθεκτικές μορφές επιληψίας, είναι δυνατόν να γίνει χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο για αφαίρεση της περιοχής που ευθύνεται για την έναρξη της επιληψίας.
Για την ανεύρεση των αντιεπιληπτικών φαρμάκων που είναι τα καλύτερα για ένα ασθενή, μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος. Κάποτε ένα φάρμακο δεν είναι αποτελεσματικό και είναι αναγκαίο να δοκιμαστεί ένα άλλο. Επίσης είναι δυνατό να χρειαστούν δύο ή περισσότερα φάρμακα για να ελεγχθεί κατάλληλα η ασθένεια και να σταματήσουν οι σπασμοί.
Σε περίπτωση σπασμών, εάν οι σιαγόνες έχουν κλείσει σφιχτά, μπορεί να είναι δύσκολο έως αδύνατο να τοποθετηθεί ένα αντικείμενο μεταξύ των δοντιών. Επιπρόσθετα, η προσπάθεια τοποθέτησης αντικειμένου κάτω από τέτοιες συνθήκες, μπορεί να είναι επικίνδυνη.
Οι κίνδυνοι είναι το σπάσιμο των δοντιών, ο τραυματισμός των ούλων ή του στόματος ή ακόμη χειρότερα το αντικείμενο μπορεί να προχωρήσει και να χαθεί στο βάθος του λαιμού του ασθενούς. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Μπορεί το αντικείμενο εάν πάει προς τον οισοφάγο να τον τραυματίσει ή εάν κατευθυνθεί προς την τραχεία να την αποφράξει και να προκαλέσει ασφυξία. Το κουτάλι μπορεί να δημιουργήσει σοβαρούς κινδύνους αυτής της μορφής.
Το άτομο που προσπαθεί να σταματήσει το δάγκωμα της γλώσσας σε ασθενή που κάνει σπασμούς, μπορεί να τραυματιστεί το ίδιο από δαγκωματιά. Πρέπει να ξέρετε ότι το δάγκωμα της γλώσσας από ασθενείς όταν κάνουν σπασμούς, συνήθως προκαλεί πληγή που επουλώνεται και γιατρεύεται γρήγορα. Για τους λόγους αυτούς, οι κίνδυνοι πρόληψης αυτής της πληγής στη γλώσσα του ασθενούς με σπασμούς, είναι μεγαλύτεροι από του κινδύνους που έχει μια τέτοια προσπάθεια.
Δεν είναι λοιπόν καλό να γίνεται προσπάθεια τοποθέτησης αντικειμένου μεταξύ των δοντιών ασθενούς εκτός εάν ο ασθενής βρίσκεται στο νοσοκομείο ή άλλού και έτσι έχουν αποφασίσει οι γιατροί και νοσοκόμοι που έχουν αναλάβει την ευθύνη της περίθαλψης του.
Οι ασθενείς που παρουσιάζουν τακτικά σπασμούς, πρέπει να αποφεύγουν να οδηγούν, να κολυμπούν μόνοι τους ή να βρίσκονται σε ψηλά σημεία όπου υπάρχει κίνδυνος πτώσης. Επίσης πρέπει να φορούν ειδικό βραχιόλι (τύπου medic alert) στο οποίο να αναγράφεται η πάθηση. Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις συστήνονται προστατευτικά για το στόμα και κράνη για το κεφάλι. Επίσης οι γιατροί πρέπει να έχουν κάτω από στενή ή συνεχή επίβλεψη ασθενείς με δύσκολη, συχνά υποτροπιάζουσα ή ανθεκτική μορφή επιληψίας.
Σε περίπτωση που ασθενής παρουσιάζει σπασμούς, είναι καλό να απομακρύνονται οποιαδήποτε έπιπλα ή αντικείμενα τα οποία βρίσκονται κοντά του. Ο ασθενής να τοποθετείται ξαπλωμένος, στο πλευρό του. Τα ρούχα που φορεί εάν είναι σφιχτά, πρέπει να ανοίγονται και να χαλαρώνονται, ιδιαίτερα όταν είναι γύρω από το λαιμό του.
Δεν πρέπει να γίνεται προσπάθεια να βάλει κάποιος τα δάκτυλα του ή κάτι άλλο στο στόμα του ασθενούς για να προλάβει την κατάποση της γλώσσας του. Η γλώσσα δεν καταπίνεται.
Όμως η προσπάθεια από μη έμπειρο ιατρικό ή παραϊατρικό προσωπικό, να τοποθετηθεί κάτι στο στόμα του ασθενούς, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στον ασθενή και σε αυτόν που προσπαθεί να το κάνει.
Δεν πρέπει να γίνεται προσπάθεια συγκράτησης του ασθενούς. Μπορεί όμως να τοποθετείται ένα μαλακό αντικείμενο κάτω από το κεφάλι του για να αποφεύγονται κτυπήματα.
Εάν ο ασθενής έχει τις αισθήσεις του, είναι καλό να καθησυχάζεται ότι οι σπασμοί θα περάσουν. Συνήθως αυτοί, δεν διαρκούν πολύ. Επίσης πρέπει να καθησυχάζονται και τα άτομα που τυχόν παρευρίσκονται. Οι περισσότερες κρίσεις σπασμών, διαρκούν μόνο για λίγο, μερικά δευτερόλεπτα έως μερικά λεπτά. Ο ασθενής παραμένει συγχυσμένος ή κοιμάται και μετά, επανέρχεται κανονικά.
Σε κάθε περίπτωση είναι καλό να καλείται ο γιατρός του ασθενούς και η οικογένεια του. Έτσι μπορούν να δοθούν περισσότερες οδηγίες για την αντιμετώπιση της κρίσης μέχρι που να έρθει ο γιατρός, εφόσον αυτό κρίνεται αναγκαίο.
Είναι πολύ σημαντικό αυτοί που παρευρίσκονταν σε μια επιληπτική κρίση, να περιγράφουν με ακρίβεια στο γιατρό και στην οικογένεια του ασθενούς αυτά που είδαν διότι μπορεί να είναι πολύ χρήσιμα στην περαιτέρω αντιμετώπιση της πάθησης.
Αυτό που συμβαίνει σε κάποιους ανθρώπους είναι κάποτε να στέλνονται τόσα πολλά σήματα ταυτόχρονα ώστε οι μύς τους να συσπώνται και να χαλαρώνουν πάρα πολύ γρήγορα χωρίς να μπορούν να το ελέγξουν. Μπορεί να πέσουν στο πάτωμα, να κάνουν εμετούς και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις λιποθυμούν.
Ένα τέτοιο περιστατικό ονομάζεται επιληπτική κρίση και αν σημειώνονται τακτικά τέτοιες κρίσεις σε ένα άτομο, τότε λέμε πως πάσχει από επιληψία.
Παλιά οι άνθρωποι πίστευαν ότι κάποιος θα μπορούσε να καταπιεί τη γλώσσα όταν πάθαινε μια επιληπτική κρίση. Αυτό δεν είναι αλήθεια.
Συνήθως αυτές οι κρίσεις διαρκούν λίγα λεπτά αλλά κάποτε μπορεί να διαρκέσουν και περισσότερο. Αν και μας φαίνεται περίεργο, συνήθως δεν είναι επίπονες για το ίδιο το άτομο αφού πολλές φορές ούτε καν θυμάται τι έγινε μετά από μια κρίση.
Οι περισσότερες κρίσεις συμβαίνουν χωρίς προειδοποίηση. Μερικοί έχουν κάποια αισθήματα που είναι περίεργα και που κατά κάποιο τρόπο προειδοποιούν για την κρίση που έρχεται. Τετοια αισθήματα μπορεί να είναι μια παράξενη μυρωδιά ή γεύση ή ακόμη μια αναστάτωση στο στομάχι.
Τι ακριβώς προκαλεί αυτή την ανωμαλία που συμβαίνει στον εγκέφαλο; Στον κάθε άνθρωπο, οι λόγοι που παθαίνει τέτοιες κρίσεις είναι διαφορετικοί. Σε κάποιον για παράδειγμα που έχει προδιάθεση, η έλλειψη ύπνου μπορεί να προκαλέσει επιληπτική κρίση. Σε άλλους με προδιάθεση, το να παίζουν παιγνίδια βίντεο είναι αιτία που μπορεί να προκαλέσει κρίση.
Η επιληψία εμφανίζεται συνήθως πριν τα 15 ή μετά τα 65 χρόνια και μπορεί να την πάθει ο καθένας μας, ανεξαρτήτως φύλου ή χρώματος. Πολύ σημαντικό είναι να ξέρετε πως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΗ! Αν λοιπόν έχετε κάποιον γνωστό ή φίλο ο οποίος αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα, ΝΑΙ μπορείτε να συνεχίζετε να μιλάτε μαζί του.
Τα άτομα που έχουν αυτή την ασθένεια, δεν είναι καθόλου διαφορετικά από εμάς. Πολλά από αυτά παίρνουν φάρμακα με τα οποία μπορούν να ελέγχουν τις κρίσεις τους.
Μπορούν να κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα με εμάς, απλά πρέπει να είναι λίγο πιο προσεκτικοί, ας πούμε στους χώρους όπου βρίσκονται. Δηλαδή πρέπει να προνοούν ώστε σε περίπτωση που πάθουν μια κρίση, να μην βρίσκονται σε κάποιο χώρο που να τους θέσει σε κίνδυνο, π.χ. σε μια βεράντα σε μεγάλο ύψος, μόνοι στη θάλασσα ή στο μπάνιο.
Σπασμοί επιληψίας: Τι πρέπει να κάνετε όταν κάποιος παθαίνει σπασμούς;
Σε περίπτωση που ασθενής παρουσιάζει σπασμούς, είναι καλό να απομακρύνονται οποιαδήποτε έπιπλα ή αντικείμενα τα οποία βρίσκονται κοντά του.
Οι σπασμοί που παρατηρούνται στην επιληψία, οφείλονται σε παθολογική, ταυτόχρονη δραστηριότητα νευρώνων του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Ο ασθενής δυνατό να έχει λίγη ή καθόλου αίσθηση του τι συμβαίνει. Μπορεί να παρατηρούνται αθέλητες κινήσεις όλων των μελών του σώματος. Κάποτε οι σπασμοί είναι πιο ήπιοι και περιορίζονται μόνο σε μερικές συσπάσεις σε ένα μέλος.
Συχνά οι επιληπτικοί ασθενείς όταν έχουν σπασμούς, παρουσιάζουν ακράτεια ούρων ή κοπράνων και δαγκώνουν τη γλώσσα τους.
Η θέα ενός ασθενούς που παρουσιάζει σπασμούς είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. Στους ανθρώπους που βλέπουν μια επιληπτική κρίση, δημιουργούνται έντονα αισθήματα. Νιώθουν την επιτακτική ανάγκη να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν τον ασθενή. Πολλοί πιστεύουν ότι εάν βάλουν ένα αντικείμενο στο στόμα του ασθενούς με γενικευμένους σπασμούς, όπως για παράδειγμα ένα κουτάλι, αυτό θα το βοηθήσει να μην δαγκώσει ή ακόμη να μην καταπιεί τη γλώσσα του.
Είναι όμως αυτός ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσουμε κάποιο που παθαίνει σπασμούς;
Η θεραπεία της επιληψίας περιλαμβάνει διάφορα φάρμακα. Πολύ σπάνια σε ανθεκτικές μορφές επιληψίας, είναι δυνατόν να γίνει χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο για αφαίρεση της περιοχής που ευθύνεται για την έναρξη της επιληψίας.
Για την ανεύρεση των αντιεπιληπτικών φαρμάκων που είναι τα καλύτερα για ένα ασθενή, μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος. Κάποτε ένα φάρμακο δεν είναι αποτελεσματικό και είναι αναγκαίο να δοκιμαστεί ένα άλλο. Επίσης είναι δυνατό να χρειαστούν δύο ή περισσότερα φάρμακα για να ελεγχθεί κατάλληλα η ασθένεια και να σταματήσουν οι σπασμοί.
Σε περίπτωση σπασμών, εάν οι σιαγόνες έχουν κλείσει σφιχτά, μπορεί να είναι δύσκολο έως αδύνατο να τοποθετηθεί ένα αντικείμενο μεταξύ των δοντιών. Επιπρόσθετα, η προσπάθεια τοποθέτησης αντικειμένου κάτω από τέτοιες συνθήκες, μπορεί να είναι επικίνδυνη.
Οι κίνδυνοι είναι το σπάσιμο των δοντιών, ο τραυματισμός των ούλων ή του στόματος ή ακόμη χειρότερα το αντικείμενο μπορεί να προχωρήσει και να χαθεί στο βάθος του λαιμού του ασθενούς. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Μπορεί το αντικείμενο εάν πάει προς τον οισοφάγο να τον τραυματίσει ή εάν κατευθυνθεί προς την τραχεία να την αποφράξει και να προκαλέσει ασφυξία. Το κουτάλι μπορεί να δημιουργήσει σοβαρούς κινδύνους αυτής της μορφής.
Το άτομο που προσπαθεί να σταματήσει το δάγκωμα της γλώσσας σε ασθενή που κάνει σπασμούς, μπορεί να τραυματιστεί το ίδιο από δαγκωματιά. Πρέπει να ξέρετε ότι το δάγκωμα της γλώσσας από ασθενείς όταν κάνουν σπασμούς, συνήθως προκαλεί πληγή που επουλώνεται και γιατρεύεται γρήγορα. Για τους λόγους αυτούς, οι κίνδυνοι πρόληψης αυτής της πληγής στη γλώσσα του ασθενούς με σπασμούς, είναι μεγαλύτεροι από του κινδύνους που έχει μια τέτοια προσπάθεια.
Δεν είναι λοιπόν καλό να γίνεται προσπάθεια τοποθέτησης αντικειμένου μεταξύ των δοντιών ασθενούς εκτός εάν ο ασθενής βρίσκεται στο νοσοκομείο ή άλλού και έτσι έχουν αποφασίσει οι γιατροί και νοσοκόμοι που έχουν αναλάβει την ευθύνη της περίθαλψης του.
Οι ασθενείς που παρουσιάζουν τακτικά σπασμούς, πρέπει να αποφεύγουν να οδηγούν, να κολυμπούν μόνοι τους ή να βρίσκονται σε ψηλά σημεία όπου υπάρχει κίνδυνος πτώσης. Επίσης πρέπει να φορούν ειδικό βραχιόλι (τύπου medic alert) στο οποίο να αναγράφεται η πάθηση. Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις συστήνονται προστατευτικά για το στόμα και κράνη για το κεφάλι. Επίσης οι γιατροί πρέπει να έχουν κάτω από στενή ή συνεχή επίβλεψη ασθενείς με δύσκολη, συχνά υποτροπιάζουσα ή ανθεκτική μορφή επιληψίας.
Σε περίπτωση που ασθενής παρουσιάζει σπασμούς, είναι καλό να απομακρύνονται οποιαδήποτε έπιπλα ή αντικείμενα τα οποία βρίσκονται κοντά του. Ο ασθενής να τοποθετείται ξαπλωμένος, στο πλευρό του. Τα ρούχα που φορεί εάν είναι σφιχτά, πρέπει να ανοίγονται και να χαλαρώνονται, ιδιαίτερα όταν είναι γύρω από το λαιμό του.
Δεν πρέπει να γίνεται προσπάθεια να βάλει κάποιος τα δάκτυλα του ή κάτι άλλο στο στόμα του ασθενούς για να προλάβει την κατάποση της γλώσσας του. Η γλώσσα δεν καταπίνεται.
Όμως η προσπάθεια από μη έμπειρο ιατρικό ή παραϊατρικό προσωπικό, να τοποθετηθεί κάτι στο στόμα του ασθενούς, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στον ασθενή και σε αυτόν που προσπαθεί να το κάνει.
Δεν πρέπει να γίνεται προσπάθεια συγκράτησης του ασθενούς. Μπορεί όμως να τοποθετείται ένα μαλακό αντικείμενο κάτω από το κεφάλι του για να αποφεύγονται κτυπήματα.
Εάν ο ασθενής έχει τις αισθήσεις του, είναι καλό να καθησυχάζεται ότι οι σπασμοί θα περάσουν. Συνήθως αυτοί, δεν διαρκούν πολύ. Επίσης πρέπει να καθησυχάζονται και τα άτομα που τυχόν παρευρίσκονται. Οι περισσότερες κρίσεις σπασμών, διαρκούν μόνο για λίγο, μερικά δευτερόλεπτα έως μερικά λεπτά. Ο ασθενής παραμένει συγχυσμένος ή κοιμάται και μετά, επανέρχεται κανονικά.
Σε κάθε περίπτωση είναι καλό να καλείται ο γιατρός του ασθενούς και η οικογένεια του. Έτσι μπορούν να δοθούν περισσότερες οδηγίες για την αντιμετώπιση της κρίσης μέχρι που να έρθει ο γιατρός, εφόσον αυτό κρίνεται αναγκαίο.
Είναι πολύ σημαντικό αυτοί που παρευρίσκονταν σε μια επιληπτική κρίση, να περιγράφουν με ακρίβεια στο γιατρό και στην οικογένεια του ασθενούς αυτά που είδαν διότι μπορεί να είναι πολύ χρήσιμα στην περαιτέρω αντιμετώπιση της πάθησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου