Υπολογίζεται, πως αριθμός άνω των 50 εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως πάσχει από Επιληψία(30-100/100.000 άτομα πληθυσμού). Στην πλειοψηφία των ασθενών αυτών, η διάγνωση της νόσου έχει τεθεί από την παιδική ηλικία με αποτέλεσμα οι ασθενείς αυτοί να λαμβάνουν καθημερινώς αγωγή με αντιεπιληπτικά φάρμακα για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Η μεγάλη δοσολογία των χορηγούμενων αντιεπιληπτικών φαρμάκων και η αναγκαιότητα για χρόνια θεραπευτική αγωγή προκαλεί στους πάσχοντες από τη νόσο αυτή, επιπτώσεις, τόσο σε νοητικό, όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Σε ερωτηματολόγιο που υπεβλήθη σε 300 Νευρολόγους το 2001 στο Ευρωπαϊκό συνέδριο Επιληπτολογίας, οι ερωτηθέντες αξιολόγησαν την νοητική κατάσταση ασθενών που λαμβάνουν χρόνια αντιεπιληπτική αγωγή ως μείζονος σημασίας. Ποσοστό άνω του 75% των ερωτηθέντων ιατρών δήλωσαν ευθαρσώς, πως θα τροποποιούσαν μια αγωγή με φάρμακα που ρυθμίζουν μεν τις κρίσεις αλλά συγχρόνως έχουν αρνητική επίπτωση στη νοητική ικανότητα των ασθενών τους. Από μελέτες που έχουν δημοσιευθεί στην παγκόσμια ιατρική βιβλιογραφία προκύπτει πως τα αντιεπιληπτικά φάρμακα έχουν ως συχνή παρενέργεια τους την έκπτωση της πρωτίστως φυσιολογικής νοητικής ικανότητας ασθενών που πάσχουν από (Ε).
Ο όρος Επιληψία εμφανίσθηκε στη Γαλλική γλώσσα το 1503. Σχηματίστηκε από τη γαλλική λέξη ΄΄epilepsia'' που προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα "επιλαμβάνειν'' και ερμηνεύεται ως καταλαμβάνω, προσβάλλω αιφνιδίως. Ο όρος Επιληψία περιλαμβάνει μια ομάδα διαταραχών με ποικίλη αιτιολογία, συμπτωματολογία, χρονική διάρκεια, θεραπευτική αντιμετώπιση και πρόγνωση. Η ποιότητα ζωής ασθενών με (Ε) επηρεάζεται άμεσα από τις παραμέτρους που μόλις αναφέρθησαν. Συχνά συναντάται το φαινόμενο να υποβαθμίζεται η επίδραση της (Ε) στην καθημερινή δραστηριότητα και στην ποιότητα ζωής των πασχόντων από αυτή, από ιατρικό, παραϊατρικό προσωπικό αλλά και από τους ιδίους τους ασθενείς. Στην πλειοψηφία των ασθενών έχει επιτευχθεί ρύθμιση της θεραπείας και έλεγχος των (Ε) κρίσεων. Παρόλα αυτά ποσοστό άνω του 25% ασθενών πασχόντων από (Ε) εκδηλώνουν συχνά κρίσεις παρά την φαρμακευτική αγωγή που τους χορηγείται, έχοντας να αντιμετωπίσουν παράλληλα με τις επιπτώσεις των κρίσεων και τις παρενέργειες της θεραπείας. Η ποιότητα ζωής των ασθενών αυτών επηρεάζεται σαφώς. Πολλοί παράγοντες είναι αυτοί που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής των ασθενών με (Ε). Ασθενείς αναφέρουν ως μείζονες παράγοντες που υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής τους, την έκπτωση της νοητική τους ικανότητας συνεπεία της θεραπείας, τον φόβο και το άγχος, τον περιορισμό της καθημερινής φυσικής τους δραστηριότητος και τέλος το κοινωνικό στίγμα του ανθρώπου που πάσχει από (Ε). Από τη μελέτη Fischer et al, προκύπτει πως το 45% του συνόλου των ερωτηθέντων ασθενών ιεράρχησε τον φόβο και το άγχος συνεπεία της νόσου, ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν καθημερινά. Οι ασθενείς της παραπάνω μελέτης απέδωσαν το φόβο και το άγχος τους στη σκέψη ότι μπορεί ακόμα και να πεθάνουν κατά τη διάρκεια μίας κρίσης, στην πιθανότητα να χάσουν τους φίλους τους, το δίπλωμα οδηγήσεως τους ή την εργασία τους. Από μελέτες προκύπτει πως η βαρύτητα και η συχνότητα των (Ε) κρίσεων είναι επίσης στενά συνδεδεμένη με υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των ασθενών πασχόντων από (Ε). Αναπάντητο παραμένει το ερώτημα, του αν δηλαδή ο καλός έλεγχος και η ρύθμιση των (Ε) κρίσεων από τη χορηγούμενη αντιεπιληπτική αγωγή, συνεπάγεται τις κατά αραιά διαστήματα εμφανιζόμενες κρίσεις και τις ελάχιστες δυνατές φαρμακευτικές παρενέργειες, ή τη δυνατότητα των ασθενών να ζουν την καθημερινότητα τους με τον τρόπο που αυτοί επιθυμούν. Πολύ συχνά οι ασθενείς δέχονται την παραίνεση από ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό να μην συμμετέχουν πλέον σε δραστηριότητες που προ της διαγνώσεως της νόσου συμμετείχαν. Η απομάκρυνση τους από τις δραστηριότητες αυτές διακυβεύει την ισορροπία της ψυχικής τους υγείας και την περαιτέρω διατήρηση και ανάπτυξη των κοινωνικών τους επαφών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου