Οι περισσότεροι άνθρωποι που πάσχουν από επιληψία δεν έχουν ανάγκη από κάποια ειδική βοήθεια ώστε να μπορούν να συμμετέχουν ενεργά στην παραγωγική διαδικασία.Μερικές φορές όμως η επιληψία μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές δυσκολίες στην εύρεση και διατήρηση μίας θέσης εργασίας.Ο σκοπός των ακόλουθων κατευθυντήριων γραμμών συνίσταται στην εισαγωγή και την εφαρμογή ορισμένων θεμελιωδών και τεκμηριωμένων αρχών στην εργασιακή πραγματικότητα, έτσι ώστε να βελτιωθούν οι εργασιακές ευκαιρίες των ανθρώπων με επιληψία.
Αρχές
Στο πλαίσιο της διατύπωσης των κατευθυντήριων γραμμών για την εργασία, η Επιτροπή βασίστηκε σε κάποιες γενικότερα αποδεκτές αρχές ως προς την επιληψία, την σφαιρική αντιμετώπισή της και τα δικαιώματα των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες.
Η επιληψία είναι μία λειτουργική διαταραχή του εγκεφάλου, που εκδηλώνεται στους πάσχοντες με επαναλαμβανόμενες κρίσεις. Υπάρχουν ποικίλες μορφές επιληπτικών κρίσεων που διαφοροποιούνται σε μεγάλο βαθμό μεταξύ τους ως προς την συχνότητα και την βαρύτητά τους.
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι κρίσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά αλλά και μακροπρόθεσμα με ειδική θεραπεία, δηλαδή με φαρμακευτική αγωγή και μέτρα για την ακολουθητέα συμπεριφορά. Τόσο η διάγνωση όσο και η εμφάνιση κρίσεων δεν θα έπρεπε να θέσουν υπό αμφισβήτηση την ικανότητα ενός ανθρώπου, να ασκήσει ένα αμειβόμενο επάγγελμα.
Στις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις όπου οι περιορισμοί για συγκεκριμένες εργασιακές θέσεις καθίστανται απαραίτητοι, θα πρέπει η ανάλογη απόφαση να βασίζεται σε μία δίκαια αξιολόγηση τόσο των ειδικών εργασιακών απαιτήσεων, διανοητικών και φυσικών, όσο και του συγκεκριμένου πάσχοντα. Διαφορετικά τέτοιοι περιορισμοί αποτελούν δυσμενή διάκριση εις βάρος του.
Όλοι οι άνθρωποι με επιληψία θα πρέπει να έχουν τις ίδιες δυνατότητες πρόσβασης όπως κάθε άλλος άνθρωπος στην παροχή υγειονομικών υπηρεσιών, τις υπηρεσίες αποκατάστασης, τα προγράμματα εργασίας και την κοινωνική υποστήριξη, ούτως ώστε να επιτύχουν τον καλύτερο δυνατό έλεγχο της πάθησής τους και να εξασφαλίσουν περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης.
Οι πάσχοντες από επιληψία θα πρέπει κατά τις διαδικασίες εύρεσης εργασίας, επιλογής υποψηφίων και πρόσληψης να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Κατευθυντήριες γραμμές για την δίκαια μεταχείριση των ανθρώπων με επιληψία στον εργασιακό τομέα
- Ιατρική περίθαλψη
- Αξιολόγηση καταλληλότητας για ειδικές εργασιακές θέσεις
- Επιλογή υποψηφίων
- Παροχή βοήθειας στον εργασιακό χώρο
Ιατρική περίθαλψη
Είναι γνωστό ότι τόσο ο καλός έλεγχος των κρίσεων και γενικότερα η καλή προσαρμογή στην πάθηση αυτή όσο και η ψυχική υγεία και οι εργασιακές ικανότητες ενός ατόμου με επιληψία, μπορούν να επηρεάσουν καθοριστικά τις εργασιακές ευκαιρίες του.
Κατά την αξιολόγηση ενός εργαζομένου ή υποψηφίου ο εργοδότης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ακόλουθα σημεία αναφορικά με την επιληψία και τις ενδεχόμενες επιπτώσεις της στην απόδοση του εργαζομένου :
Υπάρχουν ποικίλες μορφές επιληπτικών κρίσεων.
Πολλοί άνθρωποι βιώνουν μία μοναδική κρίση σε όλη τους τη ζωή (Σε τέτοιες περιπτώσεις σπάνια γίνεται λόγος για επιληψία)
Η πρώτη επιληπτική κρίση μπορεί να έχει πολύ αρνητικές επιπτώσεις στην αυτοπεποίθηση ενός ατόμου και είναι πολύ πιθανό, το συγκεκριμένο άτομο να χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη και ενημέρωση σχετικά με την πάθηση
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι κρίσεις είναι δυνατό να κατασταλούν εντελώς μέσω ανάλογης θεραπείας. Συνήθως η θεραπεία αυτή γίνεται με τη βοήθεια φαρμάκων με αντιεπιληπτική δράση, τα οποία πρέπει να λαμβάνονται τακτικά και συνήθως για μία σειρά ετών. Εφόσον τα φάρμακα αυτά χορηγούνται σωστά, δεν θα έπρεπε να επιφέρουν παρενέργειες, οι οποίες να επιβαρύνουν φανερά την παραγωγική ικανότητα του ατόμου.
Οι περιπτώσεις όπου τα άτομα με επιληψία υφίστανται κρίσεις στον εργασιακό χώρο ή η αποδοτικότητά τους επιβαρύνεται από τα χορηγούμενα φάρμακα, είναι περιορισμένες. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η γνωμοδότηση από έναν ειδικευμένο στην θεραπεία της επιληψίας γιατρό οδηγεί συχνά στον περιορισμό των κρίσεων και την μείωση των παρενεργειών.
Αναρρωτικές άδειες και εργατικά ατυχήματα δεν είναι συχνότερα σε ανθρώπους με επιληψία απ' ότι στους άλλους εργαζόμενους.
Οι εργαζόμενοι που πάσχουν από επιληψία θα πρέπει να τυγχάνουν της ίδιας ασφαλιστικής κάλυψης όπως όλοι οι εργαζόμενοι.
Αξιολόγηση καταλληλότητας για ειδικές εργασιακές θέσεις
Η συντριπτική πλειοψηφία των υφιστάμενων εργασιακών θέσεων είναι κατάλληλη για ανθρώπους με επιληψία.
Η ιατρική άποψη που ενδεχομένως θα ζητηθεί κατά την αξιολόγηση της καταλληλότητας ανθρώπων με επιληψία για ειδικές εργασιακές θέσεις, θα πρέπει να αναφέρεται στις απαιτήσεις της συγκεκριμένης εργασιακής θέσης και να βασίζεται στις σύγχρονες γνώσεις για την επιληψία και τις από αυτήν προερχόμενες κρίσεις. Γενικευμένες απαγορεύσεις, που δεν αφορούν συγκεκριμένες περιπτώσεις, θα πρέπει να αποφεύγονται.
Σε εργασιακές θέσεις, όπου ο κίνδυνος να βλάψει κανείς τον εαυτό του ή τους άλλους είναι αυξημένος, θα πρέπει να εξεταστούν οι δυνατότητες μείωσης του κινδύνου αυτού μέσω οργανωτικών ανακατατάξεων. Μόνο σε περιπτώσεις όπου κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, μπορούν να θεωρηθούν δικαιολογημένοι κάποιοι περιορισμοί στην εργασιακή δραστηριότητα των ατόμων που πάσχουν από επιληψία.
Εάν ένας επιληπτικός κατέχει τα απαραίτητα προσόντα και/ή προϋπηρεσία, θα πρέπει κατά κανόνα να θεωρείται ότι είναι και ο κατάλληλος.
Επιλογή υποψηφίων
Στις περιπτώσεις όπου ζητείται ιατρική γνωμάτευση, θα πρέπει αυτή να υποβάλλεται σε ξεχωριστή επεξεργασία από τα υπόλοιπα δικαιολογητικά υποψηφιότητας και να αξιολογείται από ένα αρμόδιο πρόσωπο.
Το ενδιαφέρον στις συνεντεύξεις θα πρέπει να εστιάζεται περισσότερο στις ικανότητες του ατόμου με επιληψία και όχι στους πραγματικούς ή υποτιθέμενους περιορισμούς που αυτή του επιβάλλει.
Οι επιπτώσεις της επιληψίας ενός υποψηφίου στην εργασιακή του απόδοση θα πρέπει να θίγονται μόνο αφού η καταλληλότητά του για μία συγκεκριμένη εργασία έχει διαπιστωθεί από τον εργοδότη.
Εάν κατά την αξιολόγηση της εργασιακής ικανότητας επιζητείται ιατρική γνωμοδότηση θα πρέπει οι παρεχόμενες συμβουλές να βασίζονται στη λεπτομερή γνώση της εν λόγω εργασιακής θέσης καθώς και του είδους της επιληψίας του υποψηφίου.
Παροχή βοήθειας στον εργασιακό χώρο
Στην περίπτωση που ένας εργαζόμενος παρουσιάζει για πρώτη φορά επιληπτικές κρίσεις, ο εργοδότης οφείλει να τον αντιμετωπίσει με κατανόηση και να του δώσει την ευκαιρία να υποβληθεί σε ιατρική θεραπεία, προτού πάρει κάποια απόφαση σχετική με την εφεξής εργασιακή του ικανότητα.
Εάν υπάρχει η πιθανότητα να παρουσιαστούν επιληπτικές κρίσεις στον εργασιακό χώρο, θα πρέπει ο εργοδότης να βοηθήσει τον εργαζόμενο να ενημερώσει τους συναδέλφους του σχετικά με την πάθησή του.
Στους εργαζόμενους/συνάδελφους που ενδέχεται να είναι παρόντες σε μία επιληπτική κρίση, θα πρέπει να δοθούν ανάλογες πληροφορίες καθώς και βασικές γνώσεις πρώτων βοηθειών. Εάν είναι απαραίτητοι κάποιοι περιορισμοί σε ορισμένες εργασιακές δραστηριότητες, τότε θα πρέπει να καθοριστούν με σαφήνεια τα χρονικά περιθώρια και οι προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες οι περιορισμοί αυτοί τίθενται σε ισχύ, ελέγχονται και αίρονται.
Εάν ακόμα και μετά από ανάλογη ιατρική θεραπεία είναι απαραίτητη η μετάθεση σε μία άλλη εργασιακή θέση, τότε θα πρέπει όσο το δυνατό νωρίτερα να καταστεί δυνατή μία ανάλογη επαγγελματική καθοδήγηση και υπηρεσίες αποκατάστασης.
Δημοσίευση: International Bureau for Epilepsy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου