Αθήνα: Με τη συμμετοχή διακεκριμένων Ελλήνων και ξένων επιστημόνων που ασχολούνται με την επιληψία, τόσο στην επιστημονική όσο και στην κοινωνική της διάσταση, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα (9-11 Νοεμβρίου) το 3ο Πανελλήνιο Συνέδριο Επιληψίας. Το Συνέδριο οργανώθηκε από τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο κατά της Επιληψίας και την Ελληνική Εθνική Ένωση κατά της Επιληψίας με τη συμμετοχή και της Κυπριακής Εταιρείας Επιληψίας.Ανάμεσα στα θέματα που συζητήθηκαν διεξοδικά στο Συνέδριο ήταν τα εξής: «Ψυχοκοινωνικά προβλήματα και Επιληψία», «Η φροντίδα της Επιληψίας από τη Νομική πλευρά», «Χειρουργική της Επιληψίας και Διχογνωμίες», «Παθογενετικοί μηχανισμοί της νόσου», «Μετατραυματική επιληψία», «Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια, Επιληπτικές κρίσεις και ανοϊκές διαταραχές σε ηλικιωμένους ασθενείς», «Φαρμακευτική αντιμετώπιση», «Πυρετικοί σπασμοί», κ.λπ.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η ανοικτή στο κοινό συζήτηση με θέμα: «Επιληψία: από το σκότος, στο φως και στη δημοσιότητα». Η εκδήλωση οργανώθηκε από την Ελληνική Εθνική Ένωση κατά της Επιληψίας και τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο κατά της Επιληψίας και πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Εκστρατείας για την Επιληψία, με την ευγενική υποστήριξη της UCB INNOVATORS και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Επιληψίας (23 Νοεμβρίου). «Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην επιστημονική κοινότητα και την ελληνική κοινωνία καταρτίσαμε το επιστημονικό πρόγραμμα του Συνεδρίου με γνώμονα τις σύγχρονες εξελίξεις στην ιατρική επιστήμη και πρώτιστο μέλημα την ανταλλαγή απόψεων και γνώσεων», επισημαίνει ο Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του 3ου Πανελληνίου Συνεδρίου Επιληψίας κ. Αθανάσιος Κοβάνης. «Σκοπός του Συνεδρίου -τονίζει ο κ. Κοβάνης- η διαρκής προσφορά βασικών και εξειδικευμένων γνώσεων σχετικά με την επιληψία. Η ανάγκη συνεχούς εκπαίδευσης είναι επιτακτική γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που παρατηρούνται λάθη και παρανοήσεις. Υπολογίζεται ότι στο 15-40% των παιδιών που προσέρχονται σε Ειδικά Κέντρα Επιληψίας με διάγνωση επιληψίας, έχει γίνει λάθος διάγνωση και τα παιδιά δεν έχουν επιληψία. Μάλιστα το ποσοστό αυτό μπορεί να ανέρχεται στο 50%, στα Κέντρα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας».Το πρόβλημα αυτό, το οποίο έχει πολλές ιατρικές και κοινωνικές επιπτώσεις, απασχολεί τους νευρολόγους και στο Συνέδριο ανακοινώθηκαν αρκετές εργασίες για τη διαφορική διάγνωση της επιληψίας και των άλλων Συνδρόμων που εκδηλώνονται με μια ποικιλομορφία επιληπτικών κρίσεων.Συγκεκριμένα, στο Συνέδριο σε συζήτηση στρογγυλής τράπεζας με θέμα «Φαινόμενα Μιμούμενα Επιληψία», τονίστηκε ότι παροξυσμικά επεισόδια ποικίλης παθοφυσιολογίας συγχέονται συχνά στην κλινική πράξη με επιληπτικές κρίσεις. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε άσκοπη διαγνωστική διερεύνηση και ενίοτε λανθασμένη θεραπευτική αγωγή με τους επακόλουθους κινδύνους για τον ασθενή αλλά και την αναίτια υπερφόρτωση των υπηρεσιών υγείας. Κινδύνους ενέχει επίσης και η καθυστέρηση διάγνωσης της πραγματικής αιτίας των επεισοδίων.Τα πιο συχνά μη ψυχογενή επεισόδια μιμούμενα επιληπτικές κρίσεις, εκδηλώνονται συνήθως σε νεαρές ηλικίες και είναι κυρίως τα συγκοπτικά, τα παροδικά ισχαιμικά επεισόδια, η ημικρανία, παροξυσμικές δυσκινησίες,, ναρκοληψία-καταπληξία και άλλες διαταραχές του ύπνου.Στην ίδια συζήτηση αναλύθηκαν και οι επιληπτόμορφες διαταραχές του ύπνου. Στα παιδιά οι διαταραχές αυτές είναι συχνές, εντάσσονται στις παραυπνίες και είναι: νυχτερινοί τρόμοι, υπνοβασία, παραμιλητό, τρίξιμο των δοντιών. Οι διαταραχές αυτές στα παιδιά είναι καλοήθεις και σπάνια απαιτούν ειδική αντιμετώπιση. Στους ενήλικες το διαγνωστικό τοπίο των παραϋπνιών δεν είναι τόσο ξεκάθαρο και συνήθως εμφανίζονται σε άτομα με συναισθηματικές διαταραχές και σε οριακά ψυχωσικά άτομα. Νυχτερινές περιπλανήσεις που παρουσιάζονται συνήθως προς το τέλος της νύχτας με αιφνίδια αφύπνιση και βίαιη κατά κανόνα συμπεριφορά και χωρίς καθόλου ανάμνηση του γεγονότος είναι δυνατόν να αποτελούν κρίσεις μετωπιαίου ή κροταφικού λοβού. Επίσης, στο Συνέδριο δόθηκε έμφαση σε δύο ιδιαίτερα Σύνδρομα, το Σύνδρομο Παναγιωτόπουλου και το σύνδρομο Gastaut. Όπως εξηγεί ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του Συνεδρίου κ. Κοβάνης, το σύνδρομο Παναγιωτόπουλου είναι ένα συχνό είδος επιληψίας κατά την παιδική ηλικία με επιληπτικές κρίσεις που εκδηλώνονται χαρακτηριστικά με εμετό, ωχρότητα, μυδρίαση, απώλεια ούρων, σιελόρροια και καρδιοαναπνευστικές διαταραχές. Η επίπτωση του συνδρόμου Παναγιωτόπουλου μεταξύ των ηλικιών 3-6 ετών, που έχουν παρουσιάσει μία ή περισσότερες εμπύρετες ή απύρετες κρίσεις, είναι 13% ενώ για παιδιά ηλικίας 1-15 ετών είναι 6%. Η ποικιλομορφία των συμπτωμάτων είναι η αιτία λανθασμένης διάγνωσης, με συχνότερες διαγνώσεις εγκεφαλίτιδα, γαστροεντερίτιδα, ημικρανία και λοιπά. Η διάγνωση της εγκεφαλίτιδας πολλές φορές είναι αιτία εισαγωγής των παιδιών αυτών σε μονάδες εντατικής νοσηλείας με όλα τα επακόλουθα. Οι κρίσεις του συνδρόμου Παναγιωτόπουλου συνήθως φεύγουν πριν την ηλικία των δέκα χρόνων.Το Σύνδρομο Gastaut χαρακτηρίζεται από συχνές οπτικές ψευδαισθήσεις, διάρκειας λίγων λεπτών. Οι κρίσεις τύπου Gastaut δεν είναι συχνές κατά την παιδική ηλικία και κατά κανόνα φεύγουν πριν από την ηλικία των 20 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου